Gabi at ang Bituin

minsan isang gabi

madilim at hindi magawa ng buwan

sumilip upang bigyan ng ningning ang gabi

napatingala ako at may mga bituin

pa rin pala.

minsan isang gabi

madilim at wala akong makita

kundi ang dilim na tila'y nagsasabing

ako ay nag-iisa

kasabay nito ang pag-agos

ng mga butil ng luha

kasabay ng pag-ihip

ng malamig na hangin

nakaakap sa pusong walang saya.

sa kailaliman ng gabi

nakakita ako ng isang bituin

iba ang kanyang ningning

at namangha ako sa taglay nitong

ganda

ngunit ako ay biglang natakot

na ito ay mawala

at tuluyang dumilim ang gabi

at tuluyang pumatak ang luha

at tuluyang ako ay mag-isa.

minsan isang gabi

pinangarap kong hindi mag-isa

kasama ang maningning na bituin

na ngayon ang liwanag...

ay unti-unting lumalamlam...

nagbabadya ng kanyang paglisan.

kasabay nito napaisip

ang nagpupuyos na damdamin

na gustong magtago sa dilim

ng gabi

kung bakit

ang nag-iisang tala

na nagbibigay ng liwanag

sa pusong salat sa pagmamahal

ay kailangan lumisan

at kainin ng dilim

ang natitirang ligaya.